هر روز صبحم رو با قدم زدن کنار دریا شروع میکنم
قهوه ام رو میخورم و پُک های عمیق به سیگارم میزنم...
هر روز تکراره روز قبل...
حتی رنگ آسمان هم تغییر نمیکنه چه برسه به طعم قهوه!
هر روز زندگی توی یه پریود نا معلوم فقط تکرار میشه
تکرار
.
.
...
سیگار هر چه ضخیم تر ، شدت درد و ناراحتی بیشتر
ولی وقتی با تموم بد بختیات خودتو عادت میدی به سیگار باریک
این یعنی روز های آخرته
خودتم دوست داری با سختیا دست و پنجه نرم کنی...
باید این شهر را وا گذاشت به کسایی که ازش خاطره ندارن
کسایی که جایی میرن توی این شهر دلشون نمیگیره...
ترک میکنم تهرانو شاید روزا بهتر شه...
جایی برای تبعید
شاید موقت!
آمده بودم تا جایی را که برای خودم ساخته بودم خراب کنم
تنها محیط شخصی و راحت...
کوچ کردم به بلاگر
اما هیچ کجا جای اولیه و 10 ساله ادم نمیشود.
آمدم تا از سر بگیرم تمام روزهای نبودنم را...